داستان سازی شف

داستان ما از یک شب بهاری آغاز می‌شود، در یک خانه‌ی قدیمی با حال و هوایی گرم و چیدمانی مدرن در شمیران. صاحبِ خانه، میزبان جمع کوچکی از یاران موافق است؛ چندین دوست قدیمی و جدید. داستان ما در عطر غذایی که بر سر اجاق آخرین جوش را می‌زند جاری می‌شود و به مشام میهمانان می‌رسد. در گفتگوهای آنان هنگام صرف شام صدای خود را پیدا می‌کند، سوار بر نگاه‌های تحسین‌آمیز باشندگان بر سر میز، از این سو به آن سو رد و بدل می‌شود و سرانجام در کانون خود به میزبان می‌رسد؛ کسی که خالق این سفمونی دل‌انگیز از طعم‌ها و خنده‌ها و کلمه‌هاست. چند پرسش و پاسخ میان میزبان و میهمانان، کنجکاوی‌هایی که در پی هم می‌آیند و همه را به تکاپوی جستجو می‌اندازند، چند شوخی و به دنبال آن قهقهه‌هایی سرخوش و شاد، شبی فراموش‌نشدنی را می‌آفریند. اما قصه‌ی ما امشب تمام نمی‌شود.
فردا صبح، میزبان پرده‌ها را کنار می‌زند و در پرتو نور صبحگاهی، مشغول مرتب کردن خانه می‌شود. هر گوشه‌ای، خاطره‌ای سرخوش از شب گذشته است و لبخندی به لب او می‌آورد، حتی گاهی قهقهه‌ای. تلفن به صدا در می‌آید. یکی از میهمانان پیامی فرستاده با یادآوری لحظه‌ای شاد از آن جمع شاد دلخواه؛ و در پایان: «راستی گفتی فلان خوراک را با چی درست کرده بودی؟»
---
داستان ما تازه آغاز شده است.